
Gittin,
Ben duvarlarım arasında yalnız kaldım.
Hıçkırıklarımla yıkılacak sandım duvarlarım ama yıkılmadı.
Sen beni yalnız bıraktın.
Ama kafamı gömdüğüm bir odam, yokluğunda sırtımı yasladığım duvarlarım kaldı bana.
Duvarlarım da sen vardın senin resmin.
Gazetelerden kestiğim harflerle birleştirdiğim ismin.
Sarı duvarlarım KARA'ya boyandı. Ben hiç başka renkle kapatmadım üstünü.
Sen hep o boş duvarlarımın asi KARA'sı!
kalbimde hiç iyileşmeyecek yarasın!
Yazan: Bİr çingene kızı